مأموریت آپولو ۱۱
نیل آرمسترانگ و باز آلدرین توانستند در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ به عنوان اولین انسان ها بر روی کرهٔ ماه فرود بیایند و در آن قدم بزنند. با این مأموریت، راه برای فتح کرهٔ ماه توسط سایر سفینهها باز شد. آپولو ۱۱ در ساعت ۱۳:۳۲:۰۰ شانزدهم ژوئیه ۱۹۶۹ از پایگاه فضایی کندی واقع در فلوریدا توسط موشک ساترن ۵ به فضا پرتاب شد. چهار روز بعد در ساعت ۲۰:۱۷:۴۰ سفینه بر روی ماه نشست. اما به محض آنکه آپولو ۱۱ روی سطح ماه فرود آمد، قبل از همه چیز، فضانوردها سفینه را آمادهٔ ترک ماه کردند زیرا برای آنها مشخص نبود که چه اتفاقی ممکن بود در آنجا رخ بدهد در ادامه مطلب...
.
بامداد فردای آن روز، یعنی ۲۱ ژوئیه، در ساعت ۰۲:۵۶:۱۵، آرمسترانگ بهعنوان فرماندهٔ تیم، اولین کسی بود که از سفینه پیاده شد و بلافاصله به ضبط تصاویر پیاده شدن خود - درواقع جای پایش - در ماه مشغول شد. او هنگام قدم گذاشتن بر سطح ماه گفت:
پس از آن آلدرین قدم به ماه گذاشت و آن دو مقداری از خاک و سنگهای موجود در سطح ماه (حدود ۲۲ کیلوگرم) را به عنوان نمونه، برای آوردن به زمین برداشتند.
باز آلدرین طوری روی ماه برای عکاسی ژست گرفته که به نیل آرمسترانگ اجازه میدهد از هر دویشان با استفاده از بازتاب کلاه، عکس بگیرد
فضاپیمای آپولو ۱۱ از دو بخش تشکیل شده بود:
دو فضانورد به علت عدم شناخت و محدودیتهایی که داشتند، همان روز ساعت ۱۷:۵۴:۰۱ سطح ماه را ترک کرده، پس از اتصال مجدد به بخش فرمان «کلمبیا» به سمت زمین برگشتند. فضانوردها در مجموع حدود ۲۱ ساعت و نیم روی سطح ماه بودند. آزمایشهایی که بعداً روی نمونهٔ سنگهای آورده شده انجام شد، نشان داد که این سنگها عمری بیش از ۷٫۳ میلیارد سال زمینی دارند.
فضانوردان علاوه بر جمعآوری خاک و سنگ از سطح کرهٔ ماه، آزمایشهایی را نیز انجام دادند که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد: